Medyczna marihuana na lekcji. Co uczniowie powinni wiedzieć?

Marihuana lecznicza otwiera nowe drzwi dla terapii wielu schorzeń. Pozyskiwana z konopi siewnych, należących do rodziny Cannabaceae, ta forma leku poddawana jest rygorystycznym procedurom uprawy. W pomieszczeniach zamkniętych, wolnych od pestycydów i innych środków chemicznych, rośliny te rozwijają się pod bacznym okiem specjalistów.

Mimo że marihuana lecznicza często wywołuje emocje i dyskusje, warto zaznaczyć, że różni się ona od swojego ulicznego odpowiednika. To nie jest zwykła używka. Precyzja, z jaką określa się skład i stężenie substancji czynnych, gwarantuje, że każda partia leku jest bezpieczna i skuteczna. Nie ma miejsca na przypadkowość – każdy gram suszu jest dokładnie analizowany, a jedynie te partie, które przeszły przez sito walidacji, trafiają do pacjentów.

Czym jest marihuana medyczna?

W dziedzinie terapii naturalnymi środkami konopie indyjskie zyskują uznanie jako surowiec do produkcji preparatów o potwierdzonym działaniu leczniczym. Wyciągi z tych roślin oraz susz kwiatowy, spełniające rygorystyczne normy jakościowe określone przez Farmakopeę Europejską, stanowią podstawę tzw. medycznej marihuany.

W odróżnieniu od swojego rekreacyjnego odpowiednika marihuana lecznicza podlega rygorystycznym procedurom uprawy, co podkreślają eksperci z zielonytemat.pl. Wszystko po to, by zapewnić optymalne stężenie substancji aktywnych – THC i CBD – oraz wyeliminować wszelkie zanieczyszczenia, które mogłyby zaszkodzić pacjentom. Kontrola jakości obejmuje testy na obecność metali ciężkich, pestycydów, herbicydów oraz drobnoustrojów.

Konopie siewne, znane również jako Cannabis sativa L., są źródłem żeńskich kwiatostanów, z których pozyskuje się surowiec do produkcji leków. Tetrahydrokannabinol (THC) jest związkiem o właściwościach psychostymulujących, który jednocześnie wpływa na układ immunologiczny, łagodzi ból, działa przeciwzapalnie, pobudza apetyt i obniża ciśnienie w oku. Kannabidiol (CBD), nie wykazując działania psychoaktywnego, przynosi ulgę w bólu, działa przeciwzapalnie, łagodzi nudności i działa przeciwdrgawkowo oraz przeciwlękowo.

Proporcje THC do CBD w preparatach farmaceutycznych mają kluczowe znaczenie dla efektów terapeutycznych, które mogą się różnić w zależności od składu. Dodatkowo, terpeny – organiczne związki występujące w konopiach – potęgują działanie kannabinoidów, co może prowadzić do zwiększenia efektywności leku lub zmiany jego działania. Warto podkreślić, że synergia między składnikami roślinnymi otwiera nowe perspektywy w leczeniu wielu schorzeń.

Jakie właściwości ma marihuana lecznicza?

Badania kliniczne potwierdzają skuteczność marihuany w łagodzeniu bólu neuropatycznego i nowotworowego, szczególnie u pacjentów, którzy nie reagują na konwencjonalne leki przeciwbólowe. Ponadto marihuana znajduje zastosowanie w leczeniu padaczki lekoopornej, stwardnienia rozsianego, objawów nieswoistego zapalenia jelit, a także w niektórych przypadkach depresji. Jej pozytywny wpływ obserwuje się również w terapii choroby Parkinsona, zespołu Tourette’a oraz w zwalczaniu nudności i wymiotów po chemioterapii. 

Składniki aktywne marihuany, w tym około 120 kannabinoidów i 445 składników niekanabioidowych, odgrywają kluczową rolę w jej działaniu terapeutycznym. Fitokanabinoidy, takie jak THC, CBD, CBG, CBC, CBN i THCV, mają szerokie spektrum działania – od przeciwbólowego i przeciwzapalnego, po neuroprotekcyjne i przeciwlękowe. Warto zwrócić uwagę na układ endokanabioidowy, który jest regulatorem równowagi w organizmie, wpływając na takie funkcje jak metabolizm, aktywność motoryczna, nastrój czy zdolność uczenia się.

Terpeny, które nadają marihuanie charakterystyczny zapach, również mają swoje znaczenie terapeutyczne. Wpływają one na poprawę nastroju, stymulują pracę mózgu i wspomagają pamięć krótkotrwałą. Flawonoidy i kanflawiny, obecne w suszu konopnym, działają antyoksydacyjnie i przeciwzapalnie, a także wspierają zdrowie serca i układu nerwowego.

W Polsce dostępnych jest sześć rodzajów suszu konopnego, różniących się zawartością THC, CBD, profilami terpenowymi oraz typami – Sativa, Indica oraz hybrydy. Każdy z nich posiada unikalne właściwości, co podkreśla znaczenie indywidualnego doboru suszu do potrzeb pacjenta.

Najbardziej efektywną metodą aplikacji leczniczej marihuany jest waporyzacja, czyli inhalacja jej składników aktywnych. Jest to metoda, która pozwala na szybkie i skuteczne dostarczenie substancji leczniczych do organizmu, minimalizując przy tym skutki uboczne.

Kiedy unikać stosowania marihuany medycznej?

Marihuana medyczna, choć uznawana za stosunkowo bezpieczną, nie jest odpowiednia dla każdego. Osoby poniżej 25 roku życia, kobiety w ciąży lub karmiące piersią, a także pacjenci z alergią na konopie, powinni unikać jej stosowania. Również osoby z niestabilnymi chorobami serca, nadciśnieniem, zaburzeniami oddechowymi, arytmiami, niestabilnymi stanami depresyjnymi, zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, schizofrenią, myślami samobójczymi oraz uzależnieni od alkoholu czy innych substancji psychoaktywnych powinny zachować szczególną ostrożność.

Stosowanie marihuany medycznej może wywołać szereg działań niepożądanych, takich jak suchość w ustach, podrażnienie gardła, kaszel, nudności, wymioty, problemy z koordynacją ruchową, zawroty głowy, senność, zmęczenie, zaburzenia pamięci krótkotrwałej, zmieniony osąd, obniżenie koncentracji, zwiększenie apetytu, a w przypadku wysokich dawek – paranoję i lęk.

Mimo tych ograniczeń dla wielu chorych marihuana medyczna jest nieocenionym środkiem łagodzącym objawy ciężkich i często nieuleczalnych chorób. Nie chodzi tu o efekty psychoaktywne, lecz o realną pomoc w uśmierzaniu bólu, łagodzeniu skutków padaczki czy nadmiernego napięcia mięśniowego. Badania naukowe potwierdzają skuteczność i bezpieczeństwo marihuany w terapii medycznej, co otwiera drzwi do jej dalszych zastosowań.

Ważne, aby korzystać z wiarygodnych źródeł informacji na temat marihuany medycznej, unikając tych, które mogą mieć ukryte cele komercyjne. Reklama i edukacja w tym obszarze powinny być wyraźnie oddzielone. Decyzja o rozpoczęciu terapii marihuaną powinna być podjęta przez lekarza specjalistę, a pacjent powinien mieć możliwość świadomego wyboru takiego leczenia.