Historia Międzynarodowego Ruchu
Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
Najważniejsza data związana z powstaniem Ruchu Czerwonego Krzyża, to 24 czerwca 1859 r. Tego dnia w pobliżu miasteczka Solferino na północy Włoch armia cesarstwa Austrii stoczyła krwawą całodniową bitwę z armią włoską wspomaganą przez armię francuską. W wyniku bitwy na polu walki pozostało około 40 tysięcy ofiar - zabitych, rannych i zaginionych.
Przypadkowym świadkiem bitwy był Henry Dunant, młody Szwajcar z Genewy. Wstrząśnięty widokiem ofiar pozostawionych bez opieki, podjął spontanicznie próbę udzielenia im pomocy przy udziale miejscowej ludności, którą z powodzeniem zachęcił do wynoszenia i pielęgnowania rannych, niezależnie od ich narodowości.
Po powrocie do Genewy przedstawił wszystkim ideę powołania dodatkowej służby medycznej, która miałaby nieść pomoc rannym w czasie wojny. Zaproponował powołanie narodowych stowarzyszeń pomocy, które w czasie pokoju przygotowywałyby swych wolontariuszy do takich zadań, a ponadto postulował, by ranni oraz ci, którzy się nimi opiekują, byli uznawani za osoby neutralne nawet na polu walki.
Idee H. Dunanta poparli czterej znani obywatele Genewy, powołując wspólnie Międzynarodowy Komitet Pomocy Rannym, który przekształcił się później w Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża.
Inicjatywy H. Dunanta i w. w. Komitetu uzyskały rozgłos w Europie. W październiku 1863 r. spotykają się w Genewie przedstawiciele 16 krajów, przyjmując postanowienia określające rolę krajowych Komitetów Pomocy Rannym. Czerwony krzyż na białym tle (odwrotność flagi szwajcarskiej) przyjęto jako symbol powoływanych organizacji. Był to początek Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.
Czerwony krzyż został prawnie uznany za znak ochronny wojskowej służby zdrowia. Od czasu wojny rosyjsko-tureckiej w 1876 r. równorzędnym znakiem stał się czerwony półksiężyc.
 
Siedem zasad którymi kieruje się
Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża
i Czerwonego Półksiężyca
Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca w wypełnianiu swojej misji kieruje się zawsze podstawowymi zasadami, uchwalonymi przez XX Międzynarodową Konferencję Czerwonego Krzyża w Wiedniu i zmienionymi przez XXV Międzynarodową Konferencję Czerwonego Krzyża w Genewie w październiku 1986 roku. Doktryna Czerwonego Krzyża jest stała i trwała, nie ulega wpływom popularnych opinii i aktualnych ideologii. Musi być uniwersalna, zrozumiała dla ludzi wszystkich ras, kultur, wyznań, przekonań i klas społecznych, gdyż tylko wtedy będzie przez nich akceptowana.
Podstawowe Zasady Czerwonego Krzyża to:
|
1. HUMANITARYZM
|
2. BEZSTRONNOŚć
|
3. NEUTRALNOŚć
|
|
|
|
|
|
Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca zrodzony z troski o niesienie pomocy rannym na polu bitwy bez czynienia jakiejkolwiek między nimi różnicy, podejmuje zarówno na płaszczyźnie międzynarodowej, jak i krajowej wysiłki w kierunku zapobiegania we wszelkich okolicznościach cierpieniom ludzkim i ich łagodzenia. Zmierza do ochrony życia i zdrowia oraz zapewnienia poszanowania osobowości człowieka. Przyczynia się do wzajemnego zrozumienia, przyjaźni i współpracy oraz do trwałego pokoju między wszystkimi narodami.
|
Nie czyni żadnej różnicy ze względu na narodowość, rasę, wyznanie, pozycję społeczną lub przekonania polityczne. Zajmuje się wyłącznie niesieniem pomocy cierpiącym, kierując się ich potrzebami i udzielając pierwszeństwa w najbardziej naglących przypadkach.
|
W celu zachowania powszechnego zaufania Ruch powstrzymuje się od uczestnictwa w działaniach zbrojnych oraz - w każdym czasie - w sporach natury politycznej, rasowej, religijnej lub ideologicznej.
|
|
4. NIEZALEŻNOŚć
|
5. DOBROWOLNOŚć
|
6. JEDNOŚć
|
|
|
|
|
|
Ruch jest niezależny. Stowarzyszenia krajowe służąc pomocą władzom publicznym w ich działalności humanitarnej i podlegając prawu obowiązującemu w ich państwach, powinny zawsze korzystać z samodzielności pozwalającej im na działania w każdym czasie, zgodnie z zasadami Ruchu.
|
Ruch niesie pomoc dobrowolnie, nie kierując się chęcią osiągnięcia jakiejkolwiek korzyści.
|
W każdym kraju działa tylko jedno stowarzyszenie Czerwonego Krzyża albo Czerwonego Półksiężyca. Powinno ono być otwarte dla wszystkich i obejmować swą humanitarną działalnością obszar całego kraju.
|
| |
7. POWSZECHNOŚć
|
|
| |
|
|
| |
Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, w którym wszystkie stowarzyszenia mają równe prawa i obowiązek niesienia sobie nawzajem pomocy, obejmuje swoją działalnością cały świat.
|
|
Klasyfikacja podstawowych zasad:
-
Zasady pierwotne to: HUMANITARYZM i BEZSTRONNOŚć:
- służą jako inspiracja dla organizacji,
- określają i motywują jej działania,
- ustalają cel, jaki powinien zostać osiągnięty;
-
Zasady pochodne to: NEUTRALNOŚć i NIEZALEŻNOŚć:
- umożliwiają stosowanie w praktyce zasad pierwotnych,
- zapewniają zaufanie wszystkich stron do Ruchu,
- określają jakimi środkami można osiągnąć wytyczone cele;
-
Zasady organizacyjne to: Dobrowolność, Jedność, Powszechność:
- dotyczą struktury i sposobu działania organizacji.
- Wszystkie zasady są ze sobą ściśle powiązane, w pewnym zakresie każda z nich wynika z innych.
Wartości Humanitarne
Wartości Humanitarne są istotą Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. Wartości te obecne są w Ruchu od jego początków aż po dzień dzisiejszy. Zachęcają one do poszanowania istoty ludzkiej, są włączone w Podstawowe Zasady. Wartości Humanitarne legły u podstaw Ruchu i do dnia dzisiejszego są drogowskazem w działaniach Ruchu. Wśród otwartego katalogu Wartości Humanitarnych wymienić należy:
- Ochronę życia, zdrowia, poszanowanie godności ludzkiej,
- Sprzeciw wobec dyskryminacji, nietolerancji i przemocy w stosunku do:
1. osób potrzebujących i upośledzonych
2. uchodźców i azylantów
3. nosicieli wirusa HIV i chorych na AIDS
- Sprzeciw wobec rasizmu,
Wiarę w możliwość pokojowego rozwiązywania konfliktów. Promocja Podstawowych Zasad i Wartości Humanitarnych jest jednym z czterech podstawowych obszarów działań Federacji stowarzyszeń CK i CP zawartych w Strategii 2010.
|
